Thuismentor Evert vertelt:
"Als je écht iets wilt betekenen, begin dan bij de kinderen''
Evert, een 83-jarige Amsterdammer, wijdt zijn tijd aan het mentorschap bij School's Cool Amsterdam. Na zijn pensioen als elektrotechnisch installateur besloot hij kinderen te ondersteunen die worstelen met taal. Evert deelt zijn inspirerende ervaringen:
"Ik ben 83 jaar, geboren en getogen in de Pijp, en dus een echte Amsterdammer. Toen ik met pensioen ging op mijn 65e, na jarenlang als elektrotechnisch installateur gewerkt te hebben, besloot ik iets te doen waar ik niet voor betaald werd. In de krant las ik een artikel over de achterstand van sommige VMBO-leerlingen. In plaats van te klagen, dacht ik: laten we iets doen voor deze kinderen. Zo kwam ik in contact met School’s Cool Amsterdam.
Mijn eerste leerling had het moeilijk op school en het stormde in zijn hoofd. Hij had iemand nodig die er echt voor hem was, iemand die zorg en aandacht voor hem had. Bij de afscheidsavond van groep 8 was ik de enige die voor hem kwam opdagen. De school bedankte me zelfs voor mijn aanwezigheid. Dat raakte me, en vanaf dat moment bleef ik hem begeleiden.
Wat voor mij centraal staat in het mentorschap, is oprechte interesse. Elk mentoruur begin ik met te vragen hoe het op school is gegaan en hoe het thuis gaat. Na verloop van tijd durft de leerling daarover te praten. Je moet die band opbouwen en het vertrouwen winnen, niet meteen, maar stap voor stap. Ik deel ook wat over mezelf, zodat er een gelijkwaardige relatie ontstaat.
Tijdens mijn begeleiding nam ik vaak kranten en tijdschriften mee om moeilijke woorden te bespreken. Ik merkte dat zijn vader meeluisterde, ook hij wilde leren. Voor mij voelde het als mijn plicht om hem ook te helpen. Als het goed gaat met de ouders, gaat het vaak ook beter met het kind. Ik werd zelfs uitgenodigd voor echte Marokkaanse maaltijden, en al snel werd me gevraagd of ik ook hun dochter kon begeleiden. Ik adviseerde hen om Nederlandse kindertelevisie te kijken om de taal te verbeteren – voor zowel de kinderen als de ouders.
De vertrouwensband met de leerling is het allerbelangrijkste. Het kind moet weten dat je er voor hem bent, ongeacht wat de ouders daarvan vinden. Toen mijn leerling jarig was, vroeg ik hem wat hij wilde hebben. Zijn antwoord? "Ik wil wel een keer uit eten." Dat hebben we toen gedaan. Die momenten maken het mentorschap zo waardevol.
Wat ik mentoren mee wil geven is dat je er zoveel voldoening uit haalt. Ik word daar zelfs een beetje emotioneel van. Die kinderen beter maken. Ik vind zelfs dat er nog veel eerder begonnen moet worden met het helpen van die kinderen. Vooral die taalachterstand loop je anders nooit meer in."
Word ook thuismentor
Maak verschil en draag bij aan gelijke kansen voor ieder kind. Met verschillende locaties in Nederland geven we jaarlijks honderden kinderen een steuntje in de rug. Meld je aan en ontdek hoe jij impact kunt maken: